Selecteer een pagina
Proost! Vandaag is het Wereldmelkdag.

Liters melk
Mijn dochter leeft volgens het motto ‘een dag geen melk is een dag niet geleefd’. Liters gaan erdoorheen bij ons thuis. Dat melk van de koe komt, snapt ze nog niet helemaal. Maar als driejarige heb je dan ook heel andere dingen aan je hoofd. Waarom de zon ’s avonds gaat slapen? Waar haar juf heen gaat als de dag bij de opvang voorbij is? En hoe het komt dat een banaan een schilletje heeft?

The milkman
Gelukkig weet verder vrijwel iedereen dat melk van de koe komt. Or so you would think… Brits onderzoek heeft uitgewezen dat 60% van de jongeren in de leeftijd van 16 tot 23 jaar dit dus niet weet. Afstand tot de voedselmarkt zullen we het maar noemen. Een prachtig fenomeen in Groot-Brittannië vind ik de good old milkman. Je zet je lege flessen bij de achterdeur, briefje en Ponden erbij en ’s avonds bij thuiskomst staat er weer verse melk voor je klaar. In mijn (zeer) jonge jaren woonde ik een tijdje als au pair bij een Engels gezin in de buurt van Manchester. Zij was ambtenaar, hij milkman. Iedere week sorteerden we op vrijdagavond al het losgeld, terwijl de vader van het gezin me alle roddels over zijn klanten vertelde onderwees over de Britse kunst en cultuur.

‘Melkpakoproepen’
Een minder leuk fenomeen was het Amerikaanse gebruik om vermiste kinderen op melkpakken te zetten. Begin jaren tachtig verdwenen er in de staat Iowa kort na elkaar twee jongens tijdens het lopen van hun krantenronde. Kranten publiceerden hun foto’s en vrachtwagenchauffeurs gebruikten de zijkant van hun trucks om aandacht te vragen voor hun vermissing. Een lokaal zuivelbedrijf wilde meehelpen, en zette de foto’s in zwart-wit op de zijkant van hun melkpakken. Al snel verspreidde dit idee zich door de staat en vervolgens ook door de rest van de VS. Hoewel de twee jongens verdrietig genoeg nooit zijn gevonden, hebben de melkpakoproepen (is dat een woord? ik vind van wel) voor andere vermiste kinderen wel goed uitgepakt. De actie is na een paar jaar stopgezet omdat veel ouders het zo’n verdrietig beeld vonden tijdens het ontbijt.

Vijf bier, drie cola…
Zelf drink ik vrijwel geen melk, niet helemaal mijn cup of tea. Ook om me heen merk ik dat melk steeds minder de witte motor is uit de jaren tachtig en negentig. Ken jij ‘m nog? ‘Vijf bier, drie cola, twee Coeberghs, drie jus en een melk’ Pure nostalgie, die reclame! Indrukkende schoudervullingen ook, trouwens.

Een Nederlands zuivelbedrijf wilde enkele jaren geleden meer voet aan de grond krijgen in een aantal Caribische landen, en dan vooral bij de schoolkinderen. Ik kreeg een opsomming met informatie over melk en wat illustraties: ‘Of ik dat wilde vertalen?’. Ja hoor, maar misschien is een echt verhaal in het Engels met daarin alle informatie verwerkt leuker voor de doelgroep, opperde ik voorzichtig. ‘Heb je zelf een mooi idee?’, was het antwoord. En zo ontwikkelde ik de e-mailwisseling tussen Marieke en Nelson, een Nederlands meisje uit een boerenfamilie en een jongen in het Caribisch gebied. Een van mijn leukste opdrachten!